Vertelverhaal 'Goede woorden zeggen'

Vertelverhaal 'Goede woorden zeggen'

Juf zegt: "Stop, stil graag, uit jullie mondjes komen woorden die mijn oren niet willen horen." In de klas zijn de beertjes erg luid en er worden woorden gezegd die niet prettig aanhoren. Wees de baas over je eigen mondje. Als er lelijke woorden uit jullie mondjes komen maakt mij dat boos en verdrietig. Zeg goede woorden, die maken mij vrolijk en blij. Als je lelijke woorden zegt, denk dan goed na dat het
bang, boos, of verdrietig maakt. Ik wil graag een vrolijke en blije klas, jullie toch ook? We gaan vanaf nu alleen maar goede woorden zeggen. Doe vriendelijk en wees aardig voor elkaar. Wie weet er goede woorden? Goed zo, toppie, goedenavond, goed gedaan, goedemorgen, snoepgoed! Wie weet er vriendelijke woorden? Dankjewel, niets te danken, graag gedaan. Bedankt voor het bedanken. Wie weet er woorden die anderen vrolijk maken? Kom je op mijn feestje? Dikke duim voor jou. Ik vind je aardig. Jij hebt gewonnen.

Het gaat al beter zo! Goedemorgen, wat heb ik nu gezegd? Goedemiddag, goedenavond! Welterusten, mondje had maar niets gezegd.
Dus als ik nu weer lelijke woorden hoor spreken we af dat we de volgende woorden zeggen, zeg ze maar na! Goede woorden maken van jullie nette beren. Je zult merken dat je oren geen lelijke woorden meer willen horen. Ga nu naar huis en neem goede woorden mee. Wel thuis. 

Beertje Anders is thuis aan het spelen, opeens valt zijn bouwwerk om. Beertje Anders zegt een akelig woord. Hij schrikt er zelf van. Moeder Beer hoort het ook en zegt: "Ga jij eens even snel je mond spoelen. Zulke woorden wil ik hier niet horen!" Beertje Anders zegt: "Goedemorgen, wat heb ik nu gezegd? Goedemiddag, goedenavond! Welterusten, mondje had maar niets gezegd.” "Heel goed Beertje Anders" zegt Moeder Beer “Goede woorden zeggen". 

De volgende dag spelen Beertje Anders en Beertje Bruin bij oma. Ze worden het oneens over hun spel en gaan harder praten. Ze zeggen lelijke woorden tegen elkaar. Oma hoort het en zegt: “Stop daarmee,zo krijgen jullie nog ruzie. Jullie zijn toch geen wilde beren”. Kom aan tafel dan zal ik jullie een verhaaltje vertellen van Beer Wild. Jullie kennen hem misschien wel, hij leeft nu in het bos onder de naam Beer Tam.
Oma vertelt met appeltaart!

In het bos van Beer Koning woonde Beer Wild. Hij zat in een stuk bos waar niemand graag kwam. Meestal was hij hard aan het werk en was hij het liefst alleen. Hij werd altijd snel boos, dan zei hij lelijke dingen, begon te brullen en liet zijn klauwen zien. De andere beren waren bang voor hem en bleven ver bij hem uit de buurt. Op een dag hoorde hij een Moeder Beer tegen haar beertje zeggen: “Blijf uit de buurt van dat bos!” "Er woont een beer die wild is en niet weet wat lief zijn is. Hij doet nogal gek.” Beer Wild schrok hier erg van. "Ze denken dat ik een monster ben." Van die gedachte werd hij erg verdrietig. Wat moet ik doen? Hij dacht: “Ik ga naar Beer Niets toe, hij is de
enige beer waar ik nog nooit ruzie mee gehad heb en iedereen mag hem, hij zal vast wel weten wat ik moet doen.” Beer Niets is een oude en ervaren beer, hij hoeft van Beer Koning niets te doen. Volgens hemzelf is dat heel moeilijk, al lijkt het gemakkelijk. Beer Wild vertelde het verhaal aan Beer Niets en vroeg: "Wat moet ik doen?" Beer Niets dacht na... En zei toen: "Je mond is sneller dan je kunt denken, we plakken een week je mond dicht, zodat er geen lelijke woorden meer uitkomen." "Elke keer dat je wilt brullen en het niet kan, ga je lieve woorden bedenken." Na een week mocht het plakband er weer af. Beer Wild was rustig geworden, was vriendelijk tegen alle beren en zei alleen nog lieve woorden. Alle beren hoorden, dat Beer Wild tam geworden was en ze gingen kijken, sommigen gingen grapjes maken en ze lachten Beer Wild uit. Beer Wild werd erg verdrietig en ging weer naar Beer Niets toe. Hij vertelde het verhaal en Beer Niets zei toen: "Ik heb gezegd dat je mond sneller is dan je kunt denken, er komen nu geen lelijke woorden meer uit, alleen vriendelijke en lieve woorden, dat is goed.” "Maar ik heb je niet gezegd dat je alléén maar lief moet zijn. Soms moet je even grommen, je tanden en je klauwen laten zien om je te verweren.” Vanaf dat moment had Beer Wild een rustig leven. Hij was vaak alleen hard aan het werk in het bos en kwam hij iemand tegen, dan deed hij heel vriendelijk. Maar o wee, als ze lelijk tegen hem doen. Dan laat hij zijn tanden en klauwen zien.
en gromt hij even!

Gerelateerde producten: